พลเมืองอาสา

เรื่องกฎหมายบางครั้งก็ยากที่จะรู้ บางครั้งรู้แล้วก็ใช้อะไรไม่ได้ จึงต้องโยนประมวลกฎหมายทิ้งไว้แล้วใช้ใจทำงาน

ณ ตอนนี้ผมเอื้อมมือไปในพม่า ได้มองข้ามในเรื่องของการมีบัตรประชาชนหรือไม่อย่างไรออกไปแล้ว แต่ผมมองว่าพวกเขาเป็นเพื่อนมนุษย์เหมือนกัน เอื้อมมือไปได้ถึงไหนได้ก็ไปและช่วยเหลือทั้งหมด ถือว่าเป็นประชากรในความดูแลของโรงพยาบาล เพราะผมเป็นหมอ

อะไรคือสิ่งที่ซ่อนอยู่ในความคิดคำนึงของพวกเขา อาจมีบางสิ่งที่คอยบ่มเพาะ “ตัวตนที่แตกต่าง” จึงทำให้พวกเขารู้สึกแปลกแยก แต่หากพวกเขาไม่เคยทบทวนและถามตัวเองอย่างจริงจัง จนกระทั่งได้มาเป็น “ครูอาสาฯ