เรือพี่เจมส์จอดริมคลอง ไกลห่างจากบ้านปลาพอสมควร แกเกี่ยวเบ็ดด้วยเหยื่อหมึก และให้ผมช่วยหย่อนลงน้ำ 1 คัน ผมตื่นเต้นนิดหน่อยด้วยอาการที่จับผิดจับถูก ส่วนพี่เจมส์ก็หย่อนเบ็ดของตัวเอง ไม่นานนักเหมือนปลาจะกินเหยื่อ แกจึงรีบยกขึ้นมา ปรากฏเป็นปลาตัวเล็กมีเสียงร้องโอด ๆ คล้ายอึงอ่าง มันคือปลากด และไม่แคลงใจอีกต่อไปว่าทำไมทั้งประเทศจึงตั้งชื่อมันเหมือนกันหมด เสียงร้องโอด ๆ ยังคงดังลอดฝาลังโฟม
การเข้าถึงทรัพยากรเป็นสิทธิของทุกคนทุกเพศทุกวัยอย่างเท่าเทียม และการดูแลการจัดการทรัพยากรอย่างยั่งยืนนั้นเพื่อใช้ประโยชน์ได้ตลอดไปก็เป็นสิทธิและหน้าที่ของทุกคนเช่นกัน ทุกชีวิตต้องอาศัยฐานทรัพยากร ดังนั้นอำนาจและหน้าที่ในการบริหารจัดการควรเป็นของชุมชนท้องถิ่นอย่างเต็มที่
ชาวประมงพื้นบ้านผู้อาศัยคลองประทุนแห่งนี้เป็นสายเลือดหล่อเลี้ยงชีวิตจากการออกเรือหาปลาเรื่อยมา รวมตัวกันผลักดันให้เกิดการจัดทำเขตป่าเศรษฐกิจชุมชนขึ้นมา พวกเขาเข้ายึดบ่อนากุ้งร้าง แล้วสร้างพื้นที่ป่าไม้เข้าทดแทน มีการขยายเขตการปลูกพันธุ์ไม้ชายเลนออกไปอย่างกว้างขวาง สร้างข้อตกลงร่วมของการใช้ประโยชน์จากคลองประทุน
เรียนรู้ – เปลี่ยนแปลง
การเปลี่ยนแปลงไม่ได้เริ่มจากการที่เราไปเปลี่ยนคนอื่นก่อน แต่ “การเปลี่ยนแปลงที่ดีคือการเปลี่ยนแปลงตัวเราเอง” เยาวชนคนรุ่นใหม่ที่กล้าคิด กล้าทำ กล้าเปลี่ยนแปลง กล้าแสดงออก กล้าเสียสละ หัวใจที่ยิ่งใหญ่ เพื่อให้ได้มาซึ่งคุณค่าบางอย่างในสังคม
อุณภูมิของสถานการณ์บ้านเมืองที่ร้องแรงหลายองศาไม่ต่างกันมากกับอุณหภูมิของม็อบปิดเหมืองหินดงมะไฟ อ.สุวรรณคูหา จ.หนองบัวลำภู ที่ผมทำงานอยู่ ลมหนาวที่นี่มาพร้อมกับการต่อสู้เพื่อการทำมาหากินและเพื่อปากท้องของครอบครัว คนในพื้นที่ต่อสู้เพื่อรักษาภูผา ป่าไม้ไว้ ลมหนาวไม่เคยทำให้ร่างกายเย็นชาเลย แต่ลมหนาวมาพร้อมกับมิตรภาพ มาพร้อมกับความอบอุ่นจากกองไฟ อุณภูมิสูงแห่งความหวังคอยเติมความอบอุ่นใจให้พวกเขาได้เสมอ
ปลายทางแรกของการเริ่มต้นเดินทางของผมคือ “บ้านผาซ่อนโชคชัย” ต.ดงมะไฟ อ.สุวรรณคูหา จ.หนองบัวลำภู วันแรกที่ผมมาถึงที่นี่ผมไม่รู้จักไครเลย ไม่รู้เลยว่าไครเป็นไคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ผมเป็นเพียง “คนแปลกหน้าต่างถิ่นคนหนึ่ง” ที่มีโอกาสเดินทางเข้ามาแล้วพบกับภาพประทับใจแรกจากรอยยิ้มที่ชาวบ้านในพื้นที่ส่งมาให้ ผมจึงส่งยิ้มซื่อ ๆ ใส ๆ กลับคืนไปให้เช่นกัน
การหลงทางของผมครั้งนี้ ผมไม่เคยหาจีพีเอสเพื่อหาทางกลับบ้าน หรือเอาเข้าจริงจีพีเอสที่ผมเคยใช้เป็นประจำ จนผมหยุดใช้มันนับจากวันแรกที่ผมก้าวเท้าเข้ามาใช้ชีวิตที่นี่ จนตอนนี้ 4 เดือนผ่านไปจีพีเอสผมอาจพังไปแล้วก็ได้ ผมคิดแต่เพียงว่าทางที่หลงมานี้ ระหว่างทางเดิน 4 เดือนที่ผ่านมาทำให้ผมพบเจอเรื่องราวและประสบการณ์มากมาย มีการต่อสู้ มีความลำบาก มีความมุ่งมั่งของกลุ่มชาวบ้านที่ไม่ได้ลุกขึ้นมาทำเพื่อตัวเองเท่านั้น แต่การต่อสู้ครั้งนี้คือการทำเพื่ออนาคตของลูกหลานที่จะลืมตาดูโลกอีกหลายต่อหลายรุ่น
การใช้อำนาจเกินขอบเขตของเจ้าหน้าที่ ปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากรัฐบาล และปัญหาความเหลื่อมล้ำมากมาย เมื่อเร็ว ๆ นี้กลุ่มคณะราษฎรได้ประกาศนัดหมายการชุมนุมในวันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2563 เพื่อเดินหน้าผลักกดันข้อเรียกร้องของตนเองที่ต้องการแก้ไขระบอบการเมืองปัจจุบัน ซึ่งวันที่ 14 ตุลาคม เป็นหนี่งในวันสำคัญในหน้าประวัติศาสตร์ไทยที่ประชาชนสามารถล้มล้างรัฐบาลเผด็จการทหารลงได้ เปรียบเสมือนการตัดไม้ข่มนามต่อฝ่ายรัฐบาล แต่มิใช่แค่วันเท่านั้นที่ตรงกับ 14 ตุลาคม พัฒนาการของขบวนการภาคประชาชนนั้นมีหลายอย่างที่คล้ายคลึงกับในขบวนการประชาชนในเหตุการณ์ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516
เราเกิดมาเพื่ออะไร? อะไรคือเป้าหมายในชีวิต? งานกับความสุขคืออะไร? งานกับจิตวิญญาณคือหนึ่งเดียวกันคืออย่างไร? และอื่น ๆ อีกมากมาย ไม่มีงานไหนสมบูรณ์แบบเต็ม 100% และไม่มีงานไหนที่ต้องทำแล้วถูกใจคนอื่นได้ 100% เพราะมนุษย์ทั้งโลกใบนี้ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบได้ 100% หรือทำถูกใจคนอื่นได้ 100% แต่ถ้าคุณอยากพัฒนาตนเองและงานของคุณให้ดีขึ้น คุณควรที่จะเปิดใจ และน้อมรับฟังคำชี้แนะต่าง ๆ แล้วกลับมาพัฒนาตนเองให้ดีขึ้น
